Elke dag word ik meer en meer mezelf,
Nog meer mijn authentieke Zijn,
Laagje na laagje wordt losgekoppeld van ego,
van verwachtingen,
Van oordelen van anderen.
Tot ik in mijn pure Kern overblijf,
Open en bloot voor de wereld om te bekijken
Wie er over blijft is nu nog een verrassing, elke dag meer en meer ontluiken van prachtheid, eenheid,
innerlijkheid
Als ik dit deel voel ik me steeds meer en meer tot leven komen
Ik heb jaren niet of amper geleefd,
Me weggestoken achter een schild van lichaamsgewicht
Onbewust bouwde ik rond mezelf een fort,
Een fort dat op een bepaald moment 150 kg woog
En voor niets nog fut en energie had
Mijn kleine innerlijke kind zat gevangen in dat immense fort,
Geraakte er met geen enkele mogelijkheid uit,
Kon schreeuwen en stampen zoveel ze wilde,
maar niemand hoorde haar
Verzwolgen door het vet dat haar moest beschermen
Beschermen tegen de aanvallen,
Tegen de verlustigde blikken van mannen,
Tegen seksuele opmerkingen,
Tegen sex tout court
Zo heb ik jaren geleefd
In een bunker,
Niet leven maar OVERLEVEN
Afgesneden van de buitenwereld
En van mijn eigen innerlijke wereld
Voelen was niet veilig voor mij,
Met voelen kwam er teveel pijn en verdriet
Ik wilde het niet weten,
Het zat zo diep verstopt in mezelf dat ik me kon wijsmaken dat het er niet was,
Dat het iemand anders was overkomen
Dit was de enige manier waarop ik überhaupt “normaal” kon functioneren
Als ik er nu over nadenkt, weet ik niet, hoe ik het allemaal overleefd heb,
Hoe ik dag na dag verder leefde,
ging werken,
Voor mijn kinderen en huishouden zorgde,
Compleet op automatische piloot
Door het niet te voelen en zo diep weg te stoppen,
Kon ik wekelijks langsgaan bij mijn ouders en doen alsof er nooit iets was gebeurt,
Kon ik toneelspelen,
Omdat ik voelde dat er totaal geen ruimte was om erover te praten,
Dat was een onuitgesproken wet,
Daardoor voelde ik me nog meer “het niet waard”, onzichtbaar
Ik heb zo lang toneel gespeeld,
Gedaan alsof alles OK was,
Alsof ik lieve ouders had,
Zelfs naar hun toe durfde ik me nooit te tonen,
Dat werd niet getolereerd,
Mijn moeder was (en is nog steeds) een krak in het verdraaien van dingen
In het “grote slachtoffer” spelen, waarbij ik de “slechte” dochter was omdat ik durfde te opperen dat het niet “normaal” was wat er met mij gebeurt was tijdens mijn kinder – en jeugdjaren
Zelfs toen mijn vader het openlijk opbiechtte (ik was zeker 30 op dat moment) aan mij, mijn moeder en mijn toenmalige therapeut, was zij in staat om te doen alsof ik het zelf had uitgelokt.
Ik was 4 jaar toen het begon,
4 jaar !!!!
Een kind van die leeftijd weet niet eens wat sex is, laat staan dat ze weet wat verleiden is
Ik was een kind dat seksueel misbruikt werd door mijn vader (en grootvader) van mijn 4 – 18 jaar, daarbovenop werd ik psychisch en fysiek mishandeld door zowel mijn vader en moeder.
Mijn moeder heeft steeds gedaan alsof het er niet was als je er niet over sprak
Ik ben mijn innerlijke kind pas écht graag beginnen zien, beginnen koesteren, toen ik in de 40 was.
Zoveel jaren verloren,
Eenzaam,
Liefdeloos
Nu kan ik zien dat dit zo moest zijn, ik had dit nodig om tot de vrouw te komen die ik nu ben
Dit heeft me krachtige gemaakt, sterker
Dit heeft me geleerd om alles in mezelf te vinden,
De connectie te maken met mijn Kern, mijn Bron, waarin alles ontstaat
Het Universum heeft me elke keer verder geholpen,
De juiste inzichten op de juiste tijd,
De juiste mensen op mijn Pad,
Alles heeft steeds een reden,
Toeval bestaat niet
Als ik het nu bekijk dan kan ik het vanuit een Hoger Perspectief zien,
Dan kan ik zien dat ik zelf dit “zware” leven heb gekozen als ziel omdat ik bepaalde zaken moest leren,
Omdat ik een belangrijke boodschap voor de mensheid heb
Ik kan zien dat mijn ouders als ziel voor deze rol hebben gekozen vanuit een ongelooflijke onvoorwaardelijk liefde voor mij als ziel,
Ze wisten perfect dat ze me zoveel pijn en leed zouden moeten doen in dit aardse bestaan,
Ze kozen ervoor uit onbaatzuchtige en onvoorwaardelijke liefde op zielenniveau
Dat perspectief geeft me ruimte,
Dan voel ik de onvoorwaardelijke liefde waar ik als kind naar hunkerde
Weet dat als jij nu op dit moment in een moeilijke of zware periode zit,
Dat dat leidt naar groei,
Dat het leidt naar je Hoogste Goed.
Probeer je perspectief te veranderen naar dat van het Universele perspectief,
Dan kan je vaak in de situatie zelf al rust ervaren,
Rust omdat je voelt dat het leidt naar iets mooiers, beters dat naar je onderweg is
Ik wens je heel veel liefde en licht op je Pad
