Soms twijfel ik aan mezelf en maak ik mezelf klein,
steek ik me weg omdat ik voel dat ik dan teveel ben,
teveel voor mezelf, voor de mensen om me heen, voor mijn klanten,…
Dan maak ik me kleiner om toch maar niet de oordelen en pijn te moeten voelen,
Dan zit ik in slachtofferschap omdat ik op een of andere manier weer ben geraakt door iets of iemand
In een mum van tijd ben ik dan weer het kleine gekwetste meisje dat nergens gehoor kreeg,
dat zich keer op keer afgewezen voelde en vooral heel erg eenzaam was.
Eenzaam in haar pijn, in haar verdriet, in haar angst voor wat er straks weer ging gebeuren
Angst voor wanneer haar papa haar weer pijn ging doen of wanneer haar mama weer tegen haar zou schreeuwen en zeggen dat ze niet deugde, dat ze nooit zou deugen, dat ze beter nooit geboren was en dat ze hier enkel was om haar mama pijn te doen.
Ik kromp in elkaar en maakte me klein, onzichtbaar, in een bolletje, zodat ik geen ruimte in nam,
Zodat mama niet boos op me hoefde te zijn,
Ging ik conformeren naar haar normen en waarden, alles doen waarvan ik dacht dat zij het van mij verwachtte,
braaf zijn, flink zijn, goede punten halen, niet zeuren, doen wat er haar verteld werd zonder vragen te stellen.
Niet vertellen over papa die haar ’s nachts pijn kwam doen, daar werd zelfs niet naar geluisterd, elke keer dat ik dat aan mama wilde vertellen werd ze enorm boos op me, begon ze te schelden en te slaan. Daarna werd ze zo verdrietig dat ik me schuldig voelde en haar moest troosten.
Nooit was ik genoeg voor haar,
Nooit kon ik iets goed doen,
Nooit was het goed genoeg, er was altijd iets op mij aan te merken
Werken, elke dag, willen of niet
Lezen of tv kijken was voor “luie” mensen, mensen die nooit iets gaan bereiken,
De patronen die ik van thuis meekreeg, sluipen nog steeds in mijn dagelijkse leven,
Ik heb het nog steeds niet makkelijk om gewoon in een zetel een boek te lezen en compleet te ontspannen,
Ik doe het wel, maar toch voel ik me dan schuldig
Schuldig naar mijn man, mijn kinderen, mijn bedrijf, mijn klanten,…. naar heel de wereld
Waarom ?
Geen idee, het is een onbewuste overtuiging die ik als kind heb meegekregen en waar ik al zoveel werk aan heb verricht, maar toch blijft hij elke keer terug omhoog komen.
Een uitnodiging om dieper te zakken in de pijn,
Voelen waar het mee te maken heeft,
Voelen hoe ik het kan loslaten.
Wat zit er onder de pijn ?
Welke overtuiging word ik uitgenodigd om te shiften ?
ik ga ermee aan de slag, ook al weet ik niet precies hoe dat ze weg gaat gaan,
ik weet dat ik alles zelf creëer in mijn leven,
ik weet dat deze overtuiging mij het moeilijk maakt in mijn leven,
maakt dat ik niet zo makkelijk tot ontspanning kom,
steeds blijf gaan,
blijf doordoen,
enorm gedreven ben,
maar ook heel erg over mijn eigen grenzen ga.
Ik werk eraan en krijg van alles naar boven dat ik daarna in liefde en licht kan loslaten.
Ik vergeef mezelf,
Tap verschillende rondjes en laat de energie door mij heen stromen,
Het verlicht
Het verlucht,
ik kan vrijer ademenen
Het heeft een plaats gekregen, voor even.
Want dat is wat er écht nodig is, constant blijven werken aan jezelf.
Niet 1 keer een overtuiging omdraaien en er het energetische werk op doen, maar -tig keren,
omdat ze steeds terugkomt (in andere vormen),
omdat je steeds nog meer kan groeien,
nog meer kan verdiepen,
nog meer kan gronden,…
Ik weet dat ik een “zware jeugd” heb gehad en heb dit ook 42 jaar lang als excuus gebruikt om niet het innerlijke werk te doen,
Om te blijven waar ik was,
Om iedereen rondom mij de “schuld” te geven van alles wat er niet goed ging in mijn leven.
Ik was nog een slachtoffer en trok de mensen aan die me dat reflecteerden in hun zijn en doen, omdat ik dat van mezelf nog niet kon zien.
Nu weet ik beter, heb ik héél veel innerlijk werk gedaan,
Ben ik dagelijks bezig met afstemmen, mediteren, journallen, energetisch werk,…
ben ik dagelijks bezig met beperkende overtuigingen onder ogen te zien en ze verder om te draaien.
Het is een werk dat nooit klaar zal zijn
Dat besef geeft me rust, maakt dat ik het blijf doen,
Omdat ik het mezelf gun om te blijven groeien en ontwikkelen
Dat is de reden dat ik hier op aarde ben,
om het werk te doen,
en het te delen.
Niet te zwijgen
maar juist mijn proces te delen
om zo jou te inspireren om ook in die grotere versie van jezelf te stappen.
Je verleden is een verhaal dat je jezelf vertelt,
dat verhaal kan je omdraaien en veranderen als je de moed hebt om ermee aan de slag te gaan.
Kijk je pijn en verdriet in de ogen,
En doe het innerlijke werk.
Ik nodig je heel graag uit voor mijn nieuwe challenge : “Stap in je Rijke en Authentieke Zelf” die van start gaat op maandag 11 februari in mijn besloten Challengegroep.
Op die manier kan je op een veilige manier werken aan je eigen proces, in een besloten groep van mensen die hetzelfde doen, die bereid zijn om hun pijn onder ogen te zien omdat ze weten dat daar hun “goud” in verstopt zit.
Die het zichzelf gunnen om te groeien, om te evolueren uit het slachtofferschap,
Die klaar zijn om de leiding in hun leven terug in handen te nemen.
Zie ik je terug in mijn groep ?
Klik op de link, vul het formulier in en hou je mailbox in de gaten voor de link naar de groep.
